Κήρυγμα π.Γεωργίου

ΠΑΡΑΒΟΛΗ ΤΟΥ ΠΛΟΥΣΙΟΥ ΔΕΙΠΝΟΥ

 

Ο Κύριος ομιλεί και παραβολικός είναι για μια ακόμη φορά ο λόγος του. Περί ενός δείπνου ο λόγος και περί κλήσεως και προσκλήσεως πολλών σε αυτό. Έχουμε καμμιά δυσκολία ως εδώ? Νομίζω πως όχι!

Ανθρώπινη συνήθεια το δείπνο, ενδεχομένως και πολλάκις επαναλαμβανόμενη καθ'όλη την διάρκεια του χρόνου, ομοίως ανθρώπινη και αρκούντως ευγενική η αποστολή προσκλήσεων σε φίλους ή γνωστούς ή συγγενείς να συμμετάσχουν σε αυτό. Κάπως έτσι “φαίνεται” από το ευαγγελικό ανάγνωσμα που ακούσαμε να είναι και το δείπνο για το οποίο μας μιλά ο Κύριος.

Μιλώντας παραβολικά ο Κύριος μας προσπαθεί, παίρνοντας εικόνες από την καθημερινή ζωή των ανθρώπων, να φανερώσει και να αναδείξει το βαθύτερο νόημα της διδασκαλίας του και του σκοπού για τον οποίο ήλθε στην γη. Θα μπορούσε κάποιος να πεί ότι το κάνει με ελαφρώς πλάγιο τρόπο και όχι ευθύ.

Σε αυτόν τον ισχυρισμό προκύπτει το ερώτημα

• γιατί δεν μας μιλά ευθέως αλλά με αυτόν τον πλάγιο και συγκεκαλυμένο τρόπο?
• Σκοπός του είναι να μυστικολογεί και να αποκρύβει τι πραγματικά θέλει να πεί?
• Μήπως φοβάται να πεί τα πράγματα με το όνομα τους?

Ασφαλώς και δεν ισχύει τίποτα από αυτά! Και τούτο διότι μπορεί να μην έχει φτάσει ακόμα η ώρα που πρέπει να αναδειχτει στους ανθρώπους ποιός πραγματικά είναι αλλά κύριος σκοπός του και βασικό του μέλημα είναι να ενεργοποιήσει το μυαλό του ανθρώπου να αφυπνίσει την σκοτισμένη του διάνοια έτσι ώστε να δει και κυρίως να σκεφτεί πέρα από το επιφαινόμενο των λόγων του.

Στο πλαίσιο αυτό το μέγα δείπνο για το οποίο μας μιλά Ο Κύριος ασφαλώς και δεν είναι κανένα λουκούλειο γεύμα με πληθώρα φαγητών και ποτών, του Αβραάμ και του Ισαάκ τα αγαθά, με μουσική ορχήστρα και με καλεσμένους όποιες υψηλές προσωπικότητες μπορεί να φανταστεί κανείς. Δεν έχει αυτή την έννοια, αυτή την κατεύθυνση η φράση στο ευαγγέλιο “ μέγα δείπνο”. Κάπου αλλού πρέπει να αναζητήσουμε το νόημα και τον σκοπό που υπηρετεί το μέγα δείπνο.

Λέγοντας στην εκκλησία τη λέξη δείπνο αναπόδραστα το μυαλό μας που πάει? Δεν πάει στον Μυστικό Δείπνο που ετέλεσε ο Κύριος μας με τους μαθητές του στο υπερυψωμένο εκείνο σπίτι της Ιερουσαλήμ πριν την σύλληψη του? Επομένως μήπως και η σημερινή παραβολή προεικονίζει εκείνο το τελευταίο δείπνο του Κυρίου? Κατά μια άποψη ναι δείχνει η σημερινή παραβολή και πρός τα εκεί. Αλλά η κύρια στόχευση της είναι αλλού.

Μην ξεχνάτε τούτο στον Μυστικό με τους μαθητές δείπνο του Κυρίου δεν ήταν προσκεκλημένοι άλλοι ή μη μόνο ο Κύριος και οι μαθητές του. Εδώ στην παραβολή ακούσαμε περί προσκλήσεως πολλών και διαφορετικών με βάση τις δικαιολογίες που επικαλέστηκε ο καθένας για να μην πάει ανθρώπων. Άρα μάλλον μιλάμε εδώ περί προσκλήσεως διαφορετικών ως πρός το επάγγελμα, την κοινωνική θέση, την μόρφωση αλλά και το βιοτικό επίπεδο ανθρώπων. Σε κάθε όμως περίπτωση φαίνεται για ευκατάστατους και μη χρηομένους βοήθεια ανθρώπους. Αυτή η πρώτη πρόσκληση σε αυτούς απευθύνεται.

Και δείτε τώρα τι συμβαίνει. Όλοι αυτοί την αρνούνται την πρόσκληση. Ο καθένας για τους δικούς του λόγους, εξοργίζοντας τον άνθρωπο που είχε την ευγένια να τους προσκαλέσει. Και τότε αυτός στέλνει τον δούλο του και καλεί όλους εκείνους που είχε αποκλείσει από την πρώτη πρόσκληση. Ποιούς? Όλους αυτούς που και ευκατάστατοι δεν ήταν και πάσης φύσεως βοήθειαs και ανάγκηs είχαν χρείαν. Για φτωχούς και ενδεείς μιλάει, σε ανάπηρους και τυφλούς απευθύνει την πρόσκληση και γενικά αποζητάει κάθε κατατρεγμένο άνθρωπο ευρισκόμενο σε φραγμούς και σε οδούς που να ψάχνει για βοήθεια. Και τους θέλει όλους αυτούς για να γεμίσουν το σπίτι του.

Και τώρα εσείς τι λέτε τα έχασε εντελώς εκείνος ο άνθρωπος και τον τύφλωσε τόσο πολύ ο θυμός της απόρριψης της πρόσκλησης του ώστε να καλέσει τους άλλους τους όλοσδιόλου αντίθετους από αυτούς που αρχικά είχε καλέσει?

Σας θυμίζω τα λόγια του Κυρίου και τις συμβουλές που έδωσε στους μαθητές του “ και ος εάν μη δέξηται υμάς μηδέ ακούσει τους λόγους υμών εξερχόμενοι έξω της οικίας ή της πόλεως εκείνης εκτινάξατε τον κονιορτόν των ποδών υμών ”

Αυτό έκανε και ο άνθρωπος της παραβολής μας

• τίναξε από πάνω του την σκόνη που προήλθε από την αγνωμοσύνη και την αχαριστία όσων αρχικά προσεκάλεσε και τον αρνήθηκαν.
• Τίναξε από επάνω του την σκόνη όλων αυτών που με ποταπές δικαιολογίες αρνήθηκαν την πρόσκληση του να πρωτοκαθεδρεύσουν στον δείπνο του
• Τίναξε από επάνω του την σκόνη όλων αυτών που στην ουσία προτίμησαν την εφήμερη ενασχόληση από την τιμητική ανάδειξη.

Αυτή είναι η πρόσκληση του Θεού πατέρα μας, αυτή είναι η πρόσκληση του Κυρίου μας, αυτή είναι η πρόσκληση της νύμφης του Κυρίου της εκκλησίας. Αυτή στην πραγματικότητα είναι η πρόσκληση της σημερινής ευαγγελικής περικοπής που μπορεί να διατυπώθηκε από τον Κύριο με παραβολικό τρόπο πρό δυσχιλίοις περίπου έτεσιν αλλά είναι πάντα ανοικτή και ισχύει πάντα για όλους μας. Και αυτός είναι εκεί ως δεσπότης πλέον και περιμένει την ανταπόκριση μας. Μια ανταπόκριση που δεν αφορά πλέον κάποιους αλλά μας αφορά πλέον όλους.

Δεν υπάρχει πλέον ο περιούσιος λαός του Θεού, οι κάποιοι οι ολίγοι και οι εκλεκτοί, αλλά το πανανθρώπινο πλήρωμα όλου του κόσμου. Με μια λέξη όλοι οι άνθρωποι από άκρου έως άκρου της γης. Το ζητούμενο είναι άν θα αποδεχτούμε αυτή την πρόσκληση πρόκληση.

Και επιτρέψτε μου να βάλω σκόπιμα την λέξη πρόκληση δίπλα στην λέξη πρόσκληση γιατί άλλως πως δεν ημπορώ να αντιληφθώ την σπουδή κάποιων περισπούδαστων ατσαλάκωτων οικονομικών αστέρων να εντάξουν την ημέρα που είναι αφιερωμένη στον Κύριο, την Κυριακή, στην συνήθη λογική εργασιακή δραστηριότητα των υπολοίπων ημερών. Το οικονομικό πρόβλημα της πατρίδος τι λέτε εσείς θα βρεί την λύση του δια της επεκτάσεως και την Κυριακή ημέρα της εργασιακής ενασχολήσεως ή θα βρεί την λύση δια της βελτιώσεως της ποιότητας εργασιακής αποδόσεως στις ήδη υφιστάμενες εδώ και χρόνια καθιερωμένες ημέρες εργασίας?

 

Δεν μπορούν να αντιληφθούν αυτοί οι διάτοντες οικονομικοί αστέρες μας ότι ο άνθρωπος δεν είναι μόνο σώμα, ότι δεν είναι όλα χρήμα, και ότι τα ανθρώπινα προβλήματα δεν λύνονται μόνο με την αριθμητική και την αριθμολαγνεία? Αυτό το απλό δεν μπορούν να το καταλάβουν? Γιατί αν δεν μπορούν τότε ενδεχομένως για να μην πω πιθανότατα θα ζήσουμε την επιβίωση των αριθμών και των οικονομικών δεικτών αλλά ταυτόχρονα και την αποβίωση των ανθρώπων και κάθε υγιούς ανθρωπίνης δραστηριότητος.

Την μια και μοναδική ημέρα όπου ο Χριστός μας καλεί στο δείπνο του, που μας καλεί για λίγη έστω ώρα να αφήσουμε πίσω ή εξω απ΄εμάς την ανθρωποφάγο καθημερινότητα των προβλημάτων μας αυτή την μοναδική ημέρα της θείας προσκλήσεως

κάποιοι επιχειρούν να μας κάνουν

- να την ξεχάσουμε ως ημέρα συνάντησης με τον εαυτό μας και όλους όσους αγαπούμε,

         να την ξεχάσουμε ως ημέρα συνάντησης με τον Θεό και Πατέρα μας

• να την ξεχάσουμε ως ημέρα περισυλλογής και επανορθώσεως των όποιων λαθών κάμαμε κατα την διάρκεια της εβδομάδος
• να την ξεχάσουμε ως ημέρα αναπαύσεως σώματος και πνεύματος
• να την ξεχάσουμε ως ημέρα δημιουργικής ενασχολήσεως
  και να την εντάξουμε στην συνήθη καθημερινή παραγωγική διαδικασία έτσι που ο χρόνος να μην είναι πια κυκλικός αλλά γραμμικός μια ευθεία γραμμή δηλαδή όπου τίποτα δεν θα παρεμβάλλεται μεταξύ εργασίας και χρήματος.
  
  Καλύτερη απάντηση σε όλα αυτά από το σημερινό ευαγγέλιο δεν θα μπορούσε να υπάρξει. Η ανάγκες και οι δυσκολίες που βιώνουν οι άνθρωποι σήμερα δεν διαπιστώνονται ούτε θεραπεύονται πίσω από πολυτελή γραφεία αλλά μέσα στην κοινωνία. Και εκεί που κατεβαίνει η εκκλησία μέσα στην κοινωνία και τους ανθρώπους, κατά το παράδειγμα του ιδρυτού της Κυρίου ημών Ιησού Χριστού κάποιοι δεν τολμούν να κατέβουν, δεν το αντέχουν, δεν το θέλουν. Και επείδη αυτοί δεν μπορούν και δεν θέλουν επιδιώκουν να κάνουν τους άλλους όλους όμοιους τους . Έ όχι εμείς δεν θα αρνηθούμε την πρόσκληση του Κυρίου μας να συμμετέχουμε στο σωτήριο δείπνο του και θα αποτινάξουμε από πάνω μας την σκόνη όσων θέλουν να μας αποτρέψουν από αυτό.
•